Choroba zwyrodnieniowa stawów to najczęściej dotykające pacjentów schorzenie stawów. Osób, które borykają się z tą jednostką chorobową, wciąż przybywa, przede wszystkim w krajach rozwijających się albo rozwiniętych. ChZS, poza licznymi dolegliwościami bólowymi, może prowadzić nawet do znacznego upośledzenia sprawności, obniżając tym samym komfort życia u pacjentów. Jak donosi Światowa Organizacja Zdrowia, rzeczony zespół chorobowy znajduje się na czwartym w przypadku kobiet i na ósmym u mężczyzn miejscu przyczyn niepełnosprawności.
Pacjenci z ChZS cierpią nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Okazuje się bowiem, że implikacją schorzenia mogą być również zaburzenia na tle psychicznym. Problem stanowi jednak to, że nie są na tyle często, jak powinny, rozpoznawane u pacjentów i odpowiednio leczone. Ci, którzy chorują na ChZS, zapadają przede wszystkim na depresję i stwierdza się u nich zaburzenia lękowe. Dlatego tak ważne jest wieloaspektowe podejście do pacjenta i symultaniczne prowadzenie procesów leczniczych na wszystkich możliwych płaszczyznach.
Trudność sprawia także właściwa komunikacja między lekarzem a pacjentem, w której inne jednostki chorobowe poza leczoną przez danego specjalistę traktuje się po prostu marginalnie. Kiedy ten niespecyficzny czynnik terapii może być kluczowy w budowaniu motywacji u chorego do podejmowania leczenia związanego z ChZS i stawianiu czoła codzienności.
Niestety wraz z pogłębianiem świadomości, że często choroby, że się tak można wyrazić, dotyczące ciała współwystępują z zaburzeniami psychicznymi, włączenie holistycznego leczenia nie jest standardem. Można mieć tylko nadzieję, że zarówno leczeni, jak i leczący podejdą do tematu zdecydowanie bardziej poważniej.